इटहरी । फागुनको मध्यतिर सूर्यका किरणको न्यानोसँगै चिया पिउँदै थिए, नन्दलाल सुवेदी । बार्दलीको खाटमा बसेर चिया पिउँदै वरपर आँखा डुलाउनु ७१ वर्षे सुवेदीको दिनचर्या हो । पूर्व झापादेखि पश्चिम
काठमाडौं । आठ वर्षअघिसम्म काठमाडौंमा भवन सरसफाइ गर्ने कम्पनी खासै थिएनन् । फाट्टफुट्ट भएका पनि व्यवस्थित थिएनन् । त्यही बेला तनहुँका पदम महतले काठमाडौं सामाखुसीमा सानो कोठा भाडामा लिए ।
बिराटनगर । तत्कालीन प्रधानमन्त्री बाबुराम भट्टराईले मुस्ताङ म्याक्स चढेपछि यसको चर्चा चुचुरोमा पुग्यो । बिराटनगरको हुलास मोटर्समा सयौं फोन आए । अर्डर गर्नेहरु पनि उत्तिकै थिए । खुसी र ‘एक्साइटमेन्ट’
झापा । झापाका आशीष शर्मा दुवईमा स्नातकोत्तर गरेसँगै बहुराष्ट्रिय कम्पनीबाट राम्रो जागिरको अफर आयो । तर, जागिर उनको प्राथमिकता थिएन । दुवईमा जागिर गर्नुभन्दा देशमै केही गर्नुपर्छ भन्ने मनमा थियो
बिराटनगर । फागुन मध्यतिर बिराटनगरको मौसमले ‘समर’को झल्को दिन थालिसकेको थियो । तराईका लागि यो निकै उपयुक्त मौसिम हो- न जाडो, न गर्मी । यही न्यानो र शितल मौसमको बिहानीपख
बिराटनगर । सुरेन्द्र गोल्छाले हुलास मोटर्सको ‘ट्राजिक इन्डिङ’को कथा सुनाइसकेपछि हामीलाई भने कारखाना हेर्ने हुटहुटी जागिसकेको थियो । पावर कार्ट, शेर्पा, मुस्ताङ र बन्दै गरेको ब्राबोको बेलिविस्तार लगाएपछि कारखाना घुम्ने
बिराटनगर । नेपालमा कुनै समय एक दर्जनभन्दा धेरै सलाई उद्योग थिए । जतिबेला आगो बाल्ने माध्यम सलाईमात्रै थियो । झन्डै ३ दशकको अवधिमा भने सलाई उद्योगको संख्या घट्दै गएको छ
बिराटनगर । हुलास मोटर्सको कथा ‘ट्राजिक इन्डिङ’ भएको फिल्मको प्लटजस्तो छ । जुन फिल्मको हिरो लड्दालड्दै हार खान्छ । थकित हुन्छ । र, अन्त्यमा उठ्नै नसक्ने गरी ढल्छ । लाग्छ,
इटहरी। दुई दशकअघि इटहरीमा गोर्खा डिपार्टमेन्ट स्टोर खोल्दा चिनेजानेकाले भन्थे, ‘पैसा धेरै भएर बलराम बौलाएछ ।’ स्थानीय व्यापारीले ‘मेला लगाएको हो दुईचार दिनमै उठाइहाल्छ नि’ पनि भने । कतिले ‘बलरामको
बिराटनगर । एक सय वर्षदेखि उद्योग र व्यापारमा वर्चश्व जमाइरहेको गोल्छा परिवारमा जन्मिएकी एकतालाई परम्परागतभन्दा फरक क्षेत्रमा काम गर्ने मन थियो । उनको सानैदेखिको रुचि कम्प्युटर र आइटी हो ।
दर्ता नम्बर: १४५८/०७६-७७
